چشم شيشه اي



کفش هايم کو


چه کسي بود صدازد:سهراب؟


آشنا بود صدا مثل هوا با تن برگ


مادرم در خواب است


و منوچهروپروانه،و شايد همه مردم شهر


.


بايد امشب بروم


بايد امشب چمداني را


که به اندازه پيراهن تنهايي من جا دارد،بردارم.


.


)شعر از شاعر جوان معاصر 


مرحوم سهراب سپهري)


آخرین جستجو ها